بسم الله الرحمن الرحیم
سلام به خوانندگان عزیزم
از کنار بهشت زهرا که عبور میکنم، زیر لب آیات 112 تا 114 سوره مومنون را زمزمه می کنم.
قَالَ کَمْ لَبِثْتُمْ فِی الْأَرْضِ عَدَدَ سِنِینَ ﴿۱۱۲﴾
میفرماید چه مدت به عدد سالها در زمین ماندید
قَالُوا لَبِثْنَا یَوْمًا أَوْ بَعْضَ یَوْمٍ فَاسْأَلْ الْعَادِّینَ ﴿۱۱۳﴾
میگویند یک روز یا پاره اى از یک روز ماندیم از شمار گران [خود] بپرس
قَالَ إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا قَلِیلًا لَّوْ أَنَّکُمْ کُنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿۱۱۴﴾
میفرماید جز اندکى درنگ نکردید کاش شما میدانستید1
|
به روزی که در پیش دارم فکر میکنم، نکند کوتاهی دنیا را فراموش کنم و فریب ساعات و دقایقی را بخورم که به هنگام مسائل و مشکلات کشدار و طولانی به نظر می رسند.
گاهی که در طول روز درگیر استرس و اضطراب های امور دنیوی میشوم به خود نهیب میزنم که مبادا گذرا بودن هر آنچه پیش می آید را فراموش کنم. پس خداوند را شکر می کنم که عادل است و هیچ آزمونی خارج از حد توان بنده اش نمی گیرد و لبخندی از رضایت روی لبانم می نشیند.
رابرت لویی استیونسن این واقعیت ساده اما فراموش شده را اینگونه به ما یادآوری می کند:
«هر کسی می تواند بار زندگیش را هر چقدر هم سنگین باشد تا امشب به دوش بکشد ...»2
هنگام نگرانی برای عزیزانم به خود یادآوری میکنم که اگر به یکتایی خداوند اعتقاد دارم پس بایستی ایمان داشته باشم همانگونه که خداوند همیشه با من مهربان است و در سختی ها لحظه ای مرا تنها نمی گذارد، با عزیزان من نیز مهربان است و در عبور از سختی ها آنان را یاری می کند.
- این یادآوری های ساده در آرامش من بسیار موثر است. راهکار شما برای گذر سهل از مسائل زندگی چیست؟
2 کتاب "آیین زندگی" نوشته دیل کارنگی
تا سینووکس هفتاد و سوم، ایام به کام